Ik ben Tim Gierman, 20 jaar uit Scheveningen. In september 2015 ben ik aan De Haagse Hogeschool met veel plezier begonnen met de opleiding Communication & Multimedia Design. In het eerste jaar van de opleiding heb ik mijn propedeutische fase afgerond en daarbij leren werken met allerlei technieken en programma’s die van belang zijn binnen het vakgebied.
Ik hoop dat ik de komende aantal weken tijdens de uitvoering van het vak HCI, oftewel Human Computer Interaction, veel te weten ga komen over de mogelijkheden tot interactie tussen mens en computer. Daarnaast hoop ik dat ik de theorie ook in de praktijk mag gaan toepassen zodat ik daadwerkelijk in aanraking zal gaan komen met de verschillende innovatieve technologieën.
Door middel van het volgen van het vak HCI wil ik graag meer kennis vergaren over de mogelijkheden van de opkomende technologieën die in dit vak worden behandeld. Zo zou ik graag meer te weten willen komen over interactieve vormgeving op het gebied van de behandelde technologieën, namelijk Exertion Games, Virtual- en Augmented Reality, Wearables, maar ook het Internet Of Things.
Naar aanleiding van het hoorcollege over Exertion Games waarin we talloze voorbeelden van de mogelijkheden van deze toepassing hebben gezien heb ikzelf ook een concept bedacht. Het doel van dit concept is dat studenten en medewerkers van De Haagse Hogeschool worden aangezet tot lichaamsbeweging. Bij het bedenken van concept heb ik ook nagedacht over het feit of het technisch mogelijk is en hoe dit dan door middel van interactie in z’n werk zal gaan.
Om studenten en medewerkers aan De Haagse Hogeschool aan te zetten tot lichaamsbeweging heb ik een concept bedacht dat gebruik maakt van de waterzebra voor die voor de ingang van De Haagse Hogeschool te vinden is. Door middel van deze exertion game worden naast de studenten en de medewerkers van De Haagse Hogeschool ook voorbijgangers beïnvloed bij het spel.
Het spel gaat van start wanneer een of meerdere voorbijgangers op het eerste blok van de waterzebra stappen, in de ochtend is het eerste blok aan de kant van Station HS en in de middag en namiddag is het eerste blok aan de kant van De Haagse Hogeschool. Wanneer er op een blok binnen het waterzebrapad wordt er een kleur in combinatie met een cijfer geprojecteerd op willekeurige blokken. Hierbij is het de bedoeling dat je gezamenlijk alle 16 blokken op volgorde van 1 naar 16 van het waterzebrapad aanraakt. Pas dan hebben de spelers de exertion game voltooid en mogen zij De Haagse Hogeschool betreden.
Mensen die eventueel niet mee willen doen aan deze exertion game kunnen helemaal aan de linkerkant van het waterzebrapad lopen zodat zij geen hinder veroorzaken voor de spelers. Het spel registreert de gebruikers door middel van druksensoren die het totale gewicht van de spelers weegt. Wanneer er voldoende spelers meedoen en het gewicht boven 500 kilogram komt wordt het volgende willekeurige blok van het waterzebrapad belicht. Het technische aspect maakt dus gebruik van druksensoren die het totale gewicht van de spelers weegt en daarnaast wordt er gebruik gemaakt van projectoren die het licht en het betreffende cijfer op de blokken weergeven. Daarbij wordt er ook gebruik gemaakt van een eenvoudig JavaScript bestand die ervoor zorgt dat de blokken in willekeurige volgorde worden belicht nadat er voldoende gewicht op de voorafgaande druksensor is gedetecteerd.
Naast de talloze voorbeelden van Exertion Games die tijdens het hoorcollege zijn behandeld ben ikzelf ook opzoek gegaan naar twee leuke vormen van Exertion Games. Na het nodige zoekwerk heb ik de Exertion Games genaamd Joggobot en BubblePopper uitgekozen. Hieronder vind je een toelichting op beide Exertion Games waarin ik behandel hoe de betreffende Exertion Game gespeeld kan worden, wat het doel is en hoe het spel technisch in elkaar zit.
De exertion game Joggobot wordt in eerste instantie gespeeld door middel van singleplayer. Overigens kun je ook stellen dat de exertion game coöperatief is aangezien het spel enkel samen met de Joggobot zelf gespeeld kan worden.
Het doel van deze exertion interface is het creëren van extra motivatie bij individuen die in hun eentje aan hardlopen doen. Daarnaast is deze exertion game nog in ontwikkeling en willen zij in de toekomst hardlopen meer uitdagend gaan maken door middel van het gebruik van de zogenaamde Joggobot.
Er wordt gebruik gemaakt van een drone (quadcopter) met een ingebouwde camera die symbolen op de kleding van de hardloper herkend. Doordat de Joggobot de symbolen herkend blijft hij in een bepaalde radius rondom de hardloper. Zodra er geen symbolen meer worden opgemerkt door Joggobot zal hij automatisch landen.
De exertion game genaamd BubblePopper is een competitief spel waarbij spelers het tegen elkaar opnemen om binnen 60 seconden zoveel mogelijk bubbels te laten klappen.
Het doel van deze exertion game is ontdekken wat het voor de spelers van BubblePopper betekend om een spel te spelen waarbij er binnen een beperkte ruimte wordt gespeeld. Hierbij staat lichamelijk contact ook centraal aangezien je min of meer elkaar opzij moet duwen om eerder de betreffende bubbels te kunnen laten klappen.
Het spel BubblePopper werkt door middel van een Wii Remote, een projector, een laptop, augmented gloves en een oppervlakte waar het spel op geprojecteerd wordt. Hierbij registreert de Wii Remote de locatie van de augmented gloves. Op basis van deze locatie in combinatie met de laptop die de plaats van de bubbels bepaald kan er worden geregistreerd wanneer iemand een bubbel heeft kunnen laten klappen.
In deze workshop ben ik aan de slag gegaan met het programma Processing waarin ik door middel van een aantal oefeningen en opdrachten in contact ben gekomen met het element Computer Vision dat essentieel is bij het creëren van Exertion Games. Hieronder vind je verschillende screenshots van de oefeningen en opdrachten die ik in de workshop het uitgewerkt.
Ik vond het onderwerp Exertion Games redelijk interessant. Zo kun je door middel van deze toepassing mensen op een unieke en uitdagende manier aanzetten tot bepaald gedrag. Neem als voorbeeld de paino trap die naast een roltrap gemaakt werd. Plotseling koos het overgrote deel van de mensen niet meer voor de roltrap maar juist voor de paino trap omdat hier een leuke vorm van interactiviteit in verwerkt was.
Ik denk dat Exertion Games in de toekomst niet erg veel gebruikt zal gaan worden in de zin van het daadwerkelijk spelen van games. Zo denk ik dat deze toepassing meer gebruikt zal gaan worden in onder andere de sport en de zorg of revalidatie om zo mensen op een leukere en meer effectieve manier hun doelen te laten bereiken.
Het onderwerp Exertion Games voldeed grotendeels aan mijn verwachtingen. Zo zijn we met name in de workshop echt aan de slag gegaan met een aantal opdrachten die in contact staan met de mogelijkheden van Exertion Games. Ik vond het erg leuk en interessant om hiermee te experimenteren. Daarnaast vond ik het hoorcollege van dit onderwerp iets minder, er had naar mijn mening iets meer mogen worden verteld te voorbereiding aan de workshop. Nu werden er namelijk tientallen voorbeelden van verschillende vormen van Exertion Games getoond terwijl we daarmee niet erg veel mee konden in de workshop zelf. Wellicht dat deze voorbeelden mij wel kunnen helpen tijdens de labweken, mocht ik dit onderwerp kiezen.
Naar aanleiding van het hoorcollege over Virtual- en Augmented Reality heb ik zelf een aantal concepten bedacht. Deze concepten zijn bedoelt voor toepassingen op het gebied van auto’s, openbaar vervoer en kunst en musea. Hieronder vindt u de drie concepten waarbij ik voor ieder concept een afbeelding heb gemaakt om het visueel uit te beelden. Tot slot vind je ook per concept een tekstuele uitwerking over hoe het concept in de praktijk kan worden toegepast.
Het hebben van een fysieke showroom als beginnend autodealer is erg duur. Daarom biedt VR Showroom de mogelijkheid om auto’s in een prachtige virtuele showroom te bekijken. Gebruikers kunnen via de website van de betreffende autodealer de VR Showroom betreden waarbij ze tussen de auto’s door kunnen lopen. Wanneer er naar een betreffende auto wordt gekeken verschijnen de specificatie en kan de gebruiker interacteren met de auto. Zo kan de gebruiker zelf de motorkap en deuren openen, maar ook de functies binnen de auto bekijken zoals navigatie- en verdere mediaopties waarover de betreffende auto beschikt. Tot slot kan de gebruiker wanneer hij of zij geïnteresseerd is in een bepaalde auto aangeven om een fysieke afspraak te maken voor het kopen van de auto of voor het maken van een daadwerkelijke proefrit. Kortom, met VR Showroom kunnen kleine autodealers die nog niet beschikken over een volwaardig pand om hun auto’s tentoon te stellen op een unieke manier hun klanten de mogelijkheid geven om toch het luxe gevoel van een hoogwaardige autodealer te ervaren.
We kennen het allemaal, keer op keer de verkeerde kant op lopen wanneer je in een dichte binnenstad opzoek bent naar een bepaalde locatie. Daarom bestaat het concept AR Wayfinding, hiermee kun je als gebruiker op een eenvoudige manier door middel van een applicatie op je smartphone de weg vinden in zowel het openbaar vervoer als in de stad. In de applicatie wordt in realtime op de camera van je smartphone weergegeven waar je bent en welke kant je op dient te gaan om bij je locatie te komen. Je hoeft dus niet meer gebruik te maken van Google Maps of een dergelijke kaarten applicatie om je weg te vinden. Daarnaast wordt er in de AR Wayfinding applicatie ook weergegeven hoeveel stappen je nog dient te lopen, hoe lang dat duurt op basis van je gemiddelde snelheid en of er eventuele hinder en/of vertraging is bij het bereiken van de betreffende locatie. Verder bevind zich er een driedimensionale lijn op het scherm van je smartphone die door middel van diepte weergeeft hoe je moet lopen, hierdoor zie je direct hoe je moet lopen en hoef je als gebruiker niet zelf na te denken.
Momenteel kun zijn er diverse tour beschikbaar in musea, zo zijn er met name audiotours en de traditionele gidsen die je door middel van een verhaal door het musea leiden en het een en ander vertellen over de tentoongestelde objecten. Om een nieuwe vorm van leren toe te passen in musea kunnen we gebruik maken van de zogenaamde AR Educational Tour, hierbij kun je door een tentoonstelling heen lopen en wordt er een extra laag aan informatie toegevoegd aan de tentoongestelde objecten. Zo kun je als gebruiker met de camera van je smartphone kijken naar objecten waarna er een educatieve uitleg verschijn door middel van animaties, audio of tekst die het verhaal van het betreffende object ondersteunen. Ook kan er met name voor kinderen een spelelement aan worden toegevoegd waarna er per sectie binnen een tentoonstelling quizvragen over de extra informatie die door middel van de AR Educational Tour is opgedaan worden gesteld. Hierdoor kun je het leerproces van de bezoekers sterk bevorderen en is het ook nog eens erg leuk om interactie te hebben met de objecten binnen een tentoonstelling.
Naast de verschillende voorbeelden van Virtual- en Augmented Reality die in het hoorcollege zijn behandeld ben ik zelf ook opzoek gegaan naar een project dat ik interessant vind. Zo vind je hieronder verschillende informatie over het Virtual Reality project dat mij erg aanspreek. Hierbij zal ik ook toelichten wat ik precies zo indrukwekkend vind over dit betreffende project.
De ontwikkeling van het project Siggraph is in april 2015 gestart en onlangs na twee jaar hard werken in april 2017 afgerond. Het project trok mijn aandacht omdat er naast enkel een VR-headset ook gebruik wordt gemaakt van een fysieke omgeving en motion capture. Het spel speelt zich namelijk af in een ruimte van zo’n honderd vierkante meter waarbinnen een de binnenkant van een pyramide is ontworpen in de virtuele wereld. Binnen de fysieke ruimte zijn daarbij ook objecten geplaatst die waarmee de speler in de virtuele en fysieke wereld kan interacteren. Daarnaast ziet de gebruiker ook zijn eigen lichaamsbewegingen door middel van de motion capture. Dit geeft een extra laag van realiteit. Verder wordt het spel ook coöperatief gespeeld waarbij je karakter van de medespeler ook ziet en in de virtuele wereld met dit karakter kan interacteren. Zo kun je elkaar objecten geven en samen obstakels oplossen. Het doel van dit project is ontwikkelen van een multifunctioneel platform waarbij een 3D-omgeving wordt gecombineerd met een VR-headset en een fysieke omgeving.
Makers van dit project: Real Virtuality (ArtAnim)
Bij de workshop heb ik gewerkt met twee programma’s genaamd Unity en Madmapper (in combinatie met Processing). Om meer kennis te vergaren van beide programma’s heb ik een aantal opdrachten uitgevoerd. Nadat ik al deze opdracht succesvol had doorlopen ben ik thuis verder gaan experimenteren met beide programma’s. Zo heb ik door middel van Unity een gehele 3D wereld ontworpen met daarin allerlei details die naar mijn mening meer sfeer gaven aan het tweede wereldoorlog thema dat enigszins in de oefenopdrachten aanbod kwam. Tot slot heb ik ook geëxperimenteerd met de mogelijkheden van het programma Madmapper.
Tijdens de workshop heb ik kennis gemaakt met een erg leuk programma genaamd Unity. Hierbij heb ik een 3D wereld ontworpen met daarin verschillende objecten waaraan zogenaamde triggers zijn gekoppeld. Na de workshop ben ik thuis verder gegaan met de uitwerking van mijn simulatie game. Zo heb ik twee triggers verwerkt in de wereld die aangeroepen worden wanneer de speler in een bepaalde radius ten opzichte van een object komt. Het doel van de simulatie game is dat je een legerkamp kunt verkennen. In het kamp zijn onder andere een kapotte tank en beschadigde barakken te vinden. Ook is er zojuist een vijandig vliegtuig neergestort die nog even door een bevriende soldaat wordt vernietigd. In de bijgevoegde video kun je daadwerkelijke gameplay van het spel zien waarin ook de werking van de triggers duidelijk aanbod komen.
Naast het programma Unity heb ik tijdens de workshop ook kennis gemaakt met het programma MadMapper, waarmee je interactieve projecties kunt maken met behulp van het programma Processing waar we in de workshop Computer Vision mee hebben leren werken. Door middel van de zogenaamde Syphon library in Processing ontstaat de mogelijkheid om je creaties vanuit Processing te versturen naar MadMapper. Tijdens de workshop zelf heb ik ervoor gezorgd dat beide programma’s goed met elkaar kunnen communiceren door de Syphon library. Daarna heb ik zowel tijdens als thuis nog verder geëxperimenteerd met de mogelijkheden van MadMapper in combinatie met Processing. Zo heb ik verschillende vlakken aangemaakt met daarop diverse projecties.
Ik vond het onderwerp Virtual- en Augmented Reality erg leuk! Met name de Virtual Reality sprak mij enorm aan. Zo heb ik tijdens de workshop kennis gemaakt met het programma Unity waarmee ik zelf de mogelijkheid had om 3D werelden te ontwerpen met daarin de mogelijkheid tot het creëren van een simulatie of spel. Ikzelf ben erg enthousiast over het programma Unity en ik ben daarom ook van plan om buiten school om mezelf te gaan verdiepen in de verdere mogelijkheden van Unity.
Ik denk dat Virtual- en Augmented Reality zich sterk zullen ontwikkelen de komende jaren. Met name Augmented Reality is een techniek die min of meer eenvoudig kan worden ontwikkeld op smartphones. Virtual Reality daarentegen is nog niet in een zeker stadium dat het voor iedereen toegankelijk is. Daarnaast zijn er momenteel nog geen draadloze VR-headsets waardoor de mogelijkheden en bewegingsvrijheid enigszins beperkt blijven. Verder denk ik dat in de toekomst met name de game industrie er veel zal gaan doen met de toepassing Virtual Reality en ik ben daarom ook erg benieuwd naar de ontwikkelingen op dit gebied. Ook denk ik dat Augmented Reality een grote rol gaat spelen binnen ons dagelijkse leven. Het kan op zeer veel aspecten binnen de samenleving van pas komen, bijvoorbeeld voor het navigeren in het openbaar vervoer zoals ik in een van mijn concepten nader toelicht.
Ja en nee. Over de opdrachten die we hebben uitgevoerd met betrekking tot Virtual Reality ben ik onwijs enthousiast. We namelijk een virtuele wereld mogen maken waarin je daadwerkelijk kan interacteren met verschillende objecten. Je hebt dus echt iets mogen ontwerpen wat je vervolgens ook daadwerkelijk kan spelen en testen en wellicht ook verder kan ontwikkelen. De opdrachten met betrekking tot Augmented Reality vond ik niet erg bijzonder. Ik had gehoopt dat we iets met onze smartphones gingen doen zodat je bijvoorbeeld een zelf ontworpen symbool had kunnen scannen waarna er een 3D model of een andere animatie op het symbool zou verschijnen.
Hieronder ga ik nader in op de huiswerkopdracht die ik heb uitgevoerd met betrekking tot wearables. Zo vind je hieronder een uitgewerkt concept waarbij een wearable centraal staat.
We kennen het allemaal nog wel van de basisschool, de shuttle run test, beter bekend als de piepjestest. Het doel hiervan is om binnen een bepaalde tijd van de ene kant naar de andere kant van de gymzaal te rennen. De tijd wordt per interval steeds een fractie korter waardoor het tempo waarin je rent ook opgevoerd dient te worden om keer op keer binnen de tijd aan de andere kant te kunnen komen. Om meer inzicht te vergaren in de progressie van de leerlingen tijdens de shuttle run test kan er gebruik gemaakt worden van wearables, waarbij ook een vorm van sociale interactie ontstaat.
Het concept is dat alle leerlingen hun eigen wearable dragen die de hartslag en locatie binnen de gymzaal van de betreffende leerling meet. De locatie die de wearable meet wordt gebruikt om te verifiëren of de leerling wel binnen de tijd heen en weer rent. Wanneer de leerling zich op het juiste moment op de betreffende locatie bevindt wordt hij of zij gediskwalificeerd. Daarnaast zijn er ook verschillende hartslag zones. Deze zones zijn ook nog eens afhankelijk van de niveaus binnen de shuttle run test. Oftewel, op een hoog niveau is een hogere hartslag toegestaan. Bij de start van de shuttle run test zal iedere leerling een rusthartslag hebben, waardoor ze zich in de groene zone bevinden, waardoor ze op dat moment voldoende uithoudingsvermogen hebben. De betreffende wearable die op de pols van de leerling wordt gedragen geeft hierbij ook een groene kleur weer. Naar mate de hartslag stijgt zullen er dus verschillende zones worden bereikt. Overigens is het doel van de shuttle run test om een zo hoog mogelijk niveau neer te zetten, en dus zo lang mogelijk binnen de tijd heen en weer te rennen. Daarom wordt er op basis van de gegevens afkomstig van de wearables een overzicht gecreëerd waarin te zien is welke leerling het beste zijn of haar hartslag onder controle houdt waardoor er een hoger niveau kan worden bereikt. Hierbij kan ook een spelelement worden toegevoegd om wat meer plezier aan de shuttle run test toe te voegen. Bijvoorbeeld het toekennen van scores wanneer een leerling zich voor een bepaalde tijd in de ideale zone bevindt binnen een bepaald niveau. Ook kunnen er minpunten worden toegekeerd wanneer een leerling zich te lang in de rode zone bevindt. Ook kan de leraar alle gegevens uitlezen binnen een overzicht op een tablet waardoor eventuele overbelasting en blessures kunnen worden voorkomen.
Kortom, de shuttle run test 2.0 zorgt voor een leuke sociale interactie doordat er door middel van de hartslag van leerlingen verschillende zones worden toegekend. Deze zones zijn direct te zien op de wearable zelf en op het overzicht in de vorm van een scoreboard of tablet. Ook kan hierdoor een vorm van competitie worden toegepast wanneer leerlingen zich in de ideale hartslagzone bevinden waardoor ze het beste uit zichzelf kunnen halen en eventuele overbelasting en blessures kunnen worden voorkomen. Zo verdienen de leerlingen extra punten wanneer ze zich in de groene zone bevinden en ook binnen de tijd heen en weer kunnen rennen, wanneer een leerling zich daarentegen constant in de rode zone bevindt zullen er minpunten worden toegekend. Eventueel kan een leerling met een zeer negatieve score worden uitgesloten.
De doelgroep die centraal binnen het concept zijn basis- en middelbare scholieren. Hierbij zijn ook diverse stakeholders van belang, namelijk de gymdocenten en het bestuur van de betreffende school. Daarnaast zijn ook de media, investeerders en aandeelhouders van belang om het concept naar een hoger niveau te kunnen brengen. De interactie binnen het concept werkt als volgt. Een leerling heeft een wearable die zijn of haar hartslag en locatie binnen de gymzaal meet. Op basis van de locatie bepaald de wearable of de betreffende leerling binnen een bepaalde tijd succesvol een locatie binnen de gymzaal heeft bereikt. De hartslag wordt gemeten om een score toe te kennen aan de betreffende leerling. Deze score kan worden uitgelezen door de gymdocent om zo inzicht te krijgen in de progressie van de leerling tijdens de shuttle run test. Daarnaast kan de score ook worden gebruikt om een vorm van competitie toe te voegen, er kunnen punten worden toegekend op basis van hartslag en niveau die vervolgens op een scoreboard kunnen worden weergegeven.
De sensoren die bij het concept een rol spelen zijn een hartslagsensor, pedometer, gps en Wi-Fi. Hiermee worden zoals eerder benoemd de hartslag en locatie van gebruiker gemeten om zo te verifiëren of de leerling op tijd, op de juiste locatie is. Daarnaast wordt Wi-Fi gebruikt om een extra vorm van interactiviteit toe te voegen in de vorm van competitie en de mogelijkheid tot het live uitlezen en weergeven van de scores op een scoreboard.
De meerwaarde van het concept is dat leerlingen die gebruik maken van de wearable op een leukere manier de shuttle run test kunnen doen waarbij zij samen met hun gymdocent inzicht krijgen in hun progressie. Hierbij krijgen leerlingen inzicht in hoe hun lichaam reageert tijdens de shuttle run test. Daarbij wordt er ook gebruik gemaakt van punten die worden toegekend tijdens de shuttle run test, het toevoegen van een spel/competitie element is iets waar de doelgroep erg enthousiast over wordt waardoor ze meer inzet zullen tonen. De meerwaarde voor de stakeholders en de doelgroep zelf is dat zij op een leuke manier worden aangezet tot meer lichaamsbeweging en daarbij de conditie van de doelgroep wordt verbeterd, op een leuke en leerzame wijze. Tot slot zijn er geen gevaren op het gebied van privacy aangezien de wearable geen privacygevoelige informatie nodig heeft van de gebruiker om te kunnen functioneren.
Bij het bedenken van dit concept heb ik eerste nagedacht over de sector waarbinnen ik iets zou willen veranderen door het gebruik van wearables. Zo ben ik zelf gaan denken waar ik in het heden over verleden graag een wearable had willen hebben om de betreffende activiteit leuker of leerzamer te maken. Op een gegeven moment dacht ik terug aan de piepjes test die ik talloze keren heb gedaan op zowel de basis- als middelbare school. Vervolgens heb ik op internet gezocht naar de piepjestest, waarna ik erachter kwam dat het eigenlijk de shuttle run test heet, verder heb ik onderzoek gedaan naar de manier waarop de niveaus van de shuttle run test worden berekend. Vervolgens heb ik een kleine brainstormsessie uitgevoerd door middel van het maken van een mindmap.
Vervolgens heb ik op basis van de ideeën die ik uit de mindmap heb kunnen putten een storyboard gemaakt waarin te zien is hier mijn concept in de praktijk zal werken. Daarbij heb ik ook een schets gemaakt van hoe de wearable die gebruikt wordt bij mijn concept eruit zal zien. Op basis hiervan heb ik ook een poster ontworpen waarop mijn concept visueel is weergegeven.
Naar aanleiding van de behandelde theorie binnen het ontwerp wearables ben ikzelf ook op onderzoek uitgegaan naar verschillende vormen van wearables. Zo vind je hieronder vier verschillende externe wearables en één interne wearable.
Door het dragen van de Halo Neuroscience kan je meer uit je training halen doordat de koptelefoon door middel van elektrische signalen via de motor cortex je spieren stimuleert. De doelgroep die voor dit product van belang is zijn topsporters die effectiever willen trainen. De meerwaarde van dit product is dan ook dat je gerichter kunt trainen. Zo kun je de Halo Neuroscience instellen op diverse aspecten voor een training. Er zijn vier verschillende mogelijkheden die je kunt kiezen, namelijk coördinatie en techniek, uithoudingsvermogen, kracht en explosiviteit.
Een mogelijk gevaar dat bij dit concept een rol zou kunnen spelen is dat door middel van de elektrische signalen je spieren overbelast zouden kunnen raken. Dit kan als gevolg hebben dat je geblesseerd zal raken. Ikzelf zal dit product daarom nog niet aanraden aan iemand binnen mijn netwerk. Het is een redelijk nieuw concept en daarom heeft het naar mijn mening nog jaren van ontwikkeling en testen nodig voordat het daadwerkelijk op de markt kan worden gebracht.
Vue is in tegenstelling tot de Google Glass een slimme bril die er ook nog eens trendy uitziet. Daarnaast heeft de Vue talloze functies die je veiligheid met name in het verkeer vergroten. Zo wijst Vue je de weg in het verkeer zonder dat je op je navigatie of telefoon hoeft te kijken. Daarbij waarschuwt de Vue je zelf wanneer je in de auto niet naar de weg kijkt. Zo zijn er nog meer functie die de Vue een unieke wearable maken. De doelgroep van de Vue is heel breed, vrijwel iedereen van 12 jaar en ouder kan gebruik maken van deze wearable.
Mogelijke nadelen van de bril zou kunnen zijn dat er privacygevoelige gegevens kunnen lekken mocht de software van de bril gehackt worden. Dit zijn gegevens zoals bijvoorbeeld je locatie zodat mensen kunnen zien wanneer je van huis bent of de camera die in de bril zit zodat hackers kunnen zien wat jij ziet. Daarnaast zou ik dit product zeker aanraden aan mensen binnen mijn netwerk. De bril beschikt naast glazen op sterkte ook nog eens over talloze functies die het dagelijks leven kunnen vergemakkelijken.
Revolar is een wearable die jouw veiligheid centraal stelt. Het concept is iets dat we niet vaak terugziet in de wereld van de wearables. De Revolar stuurt een melding naar al je contacten wanneer je in een ‘gevaarlijke’ situatie bent. Zo zit er op de Revolar slechts een knop, waaraan drie functies zijn verbonden. Eén keer klikken betekend Safe Check-In, twee keer klikken is een Yellow Alert en drie keer klikken is een Red Alert. Het concept draad dus helemaal om veiligheid en jezelf veilig voelen. De doelgroep zijn mensen die zich niet altijd even veilig voelen, de meerwaarde voor deze groep is daarom ook het geven van een gevoel dat ze toch enigszins veilig zijn.
Mogelijke nadelen van dit product zijn er niet direct, het enige wat wellicht mis zou kunnen gaan is dat hackers jouw locatie kunnen achterhalen op basis van de gps die de Revolar heeft. Daarnaast zal ik dit product niet direct aanraden aan iemand binnen mijn netwerk. Ik heb namelijk niet het gevoel dat er mensen in mijn omgeving zijn die dagelijks met een onveilig gevoel over straat moeten. Nederland is tenslotte een redelijk veilig land.
Bron: https://revolar.com/
Muse is een hoofdband waarmee je eenvoudig kunt mediteren. De Muse begeleid je door een meditatie op basis van real-time gegevens die uit je hersenen worden uitgelezen. Zo kun je jezelf door middel van de Muse dieper focussen en je stressniveau enorm verlagen. De meerwaarde van dit product is dan ook dat je op een effectieve en vooral ook innovatieve manier tot rust kan komen.
Mogelijke nadelen van dit product zie ik niet. Er zijn geen directe gevaren voor je gezondheid of privacy. Daarnaast zou ik het product niet aanraden aan iemand binnen mijn netwerk aangezien ik niemand ken die aan mediteren doet. Wel vind ik dit product iets unieks hebben omdat het directe informatie uit je hersenen gebruikt om je tot rust te brengen.
Project Underskin is een concept waarbij er een chip onder de huid van je handpalm wordt geplaatst. Door middel van deze chip krijg je toegang tot allerlei aspecten, bijvoorbeeld het opendoen van gesloten deuren of inchecken op verschillende locaties. De doelgroep die in dit concept van belang is, is vrijwel iedereen. Daarnaast heeft dit product ook een sterke meerwaarde, heeft niemand meer sleutels, pasjes en verdere onhandigheden nodig om dagelijkse acties uit te voeren.
Mogelijke nadelen zijn er natuurlijk wel, aangezien dit een chip is die onder je huid wordt geplaatst. Dit kan een onprettig gevoel geven of zelfs pijn doen. Daarnaast is er natuurlijk ook altijd de kans op een defect, waardoor je plotseling zit opgesloten in je eigen huis of iets dergelijks. Verder zal ik dit product niet aanraden aan iemand binnen mijn netwerk, ik denk namelijk niet dat er iemand binnen mijn netwerk is die het aandurft om een chip in zijn hand durft laten te plaatsen.
Tijdens de workshop hebben we verschillende opdrachten uitgevoerd waarbij we door middel van een zogenaamd WeMos-board zelf diverse codes hebben geschreven waarmee we interactie hebben kunnen creëren. Hieronder vind je de opdrachten 3C, 4C, 6C, 7 en 9F uit de workshop.
void setup() {
pinMode(D4, OUTPUT);
pinMode(D3, OUTPUT);
}
void loop() {
digitalWrite(D4, HIGH);
digitalWrite(D3, LOW);
delay(1000);
digitalWrite(D4, LOW);
digitalWrite(D3, HIGH);
delay(2000);
}
Bij deze opdracht heb ik de WeMos zo geprogrammeerd dat de LED-lampjes om en om aan en uit gaat. Hierbij zal het ene LED-lampje langer aanblijven dan de ander.
int redLed = D4;
int yellowLed = D3;
void setup() {
pinMode(redLed, OUTPUT);
pinMode(yellowLed, OUTPUT);
}
void loop() {
for (int brightness=0; brightness <256; brightness ++){
analogWrite(redLed, brightness);
delay(10);
}
for (int brightness=255; brightness >0; brightness –){
analogWrite(yellowLed, brightness);
delay(10);
}
}
Bij deze opdracht heb ik de WeMos zo geprogrammeerd dat de LED-lampjes langzaam aan en uit gaan. Hierbij zal het ene LED-lampje zal hierbij langzaam uitgaan terwijl de ander juist langzaam aangaat.
int greenLed = D4;
int yellowLed = D3;
float sensorWaarde = 0;
int sensorPin = A0;
void setup() {
pinMode(sensorPin, INPUT);
Serial.begin(9600);
pinMode(greenLed, OUTPUT);
pinMode(yellowLed, OUTPUT);
}
void loop() {
sensorWaarde = analogRead(sensorPin);
sensorWaarde = map(sensorWaarde, 0, 1023, 0, 255);
Serial.print(“sensor = “);
Serial.println(sensorWaarde);
delay(20);
analogWrite(greenLed, sensorWaarde);
analogWrite(yellowLed, 255-sensorWaarde);
}
Bij deze opdracht heb ik de WeMos zo geprogrammeerd dat op basis van de draaiknop de LED-lampjes langzaam aan en uit gaan. Hierbij heb ik het zo geprogrammeerd dat wanneer je naar de linkerkant draait het rechter LED-lampje langzaam uit zal gaan en het linker LED-lampje langzaam aan en ook andersom.
int greenLed = D4;
int yellowLed = D3;
float sensorWaarde = 0;
int sensorPin = A0;
void setup() {
pinMode(sensorPin, INPUT);
Serial.begin(9600);
pinMode(greenLed, OUTPUT);
pinMode(yellowLed, OUTPUT);
}
void loop() {
sensorWaarde = analogRead(sensorPin);
sensorWaarde = map(sensorWaarde, 16, 57, 0, 255);
Serial.print(“sensor = “);
Serial.println(sensorWaarde);
delay(20);
analogWrite(greenLed, sensorWaarde);
analogWrite(yellowLed, sensorWaarde);
}
Bij deze opdracht heb ik de WeMos zo geprogrammeerd dat wanneer er weinig licht op de lichtsensor valt de LED-lampjes sterk zullen branden, wanneer er veel licht op de lichtsensor valt zullen de LED-lampjes uitgaan. Dit heb ik ingesteld naar aanleiding van de omgeving waarin de lichtsensor in het filmpje hierboven zich bevindt.
int ledPin = D3;
int buttonPinL = D6;
int buttonPinR = D7;
void setup() {
pinMode(ledPin, OUTPUT);
pinMode(buttonPinL, INPUT);
pinMode(buttonPinR, INPUT);
}
int buttonStateR = 0;
int buttonStateL = 0;
void loop() {
buttonStateR = digitalRead(buttonPinR);
buttonStateL = digitalRead(buttonPinL);
if (buttonStateL == HIGH && buttonStateR == LOW){
digitalWrite(ledPin, HIGH);
}
if (buttonStateR == HIGH && buttonStateL ==LOW){
digitalWrite(ledPin, HIGH);
}
if (buttonStateR == HIGH && buttonStateL ==HIGH){
digitalWrite(ledPin, LOW);
}
if (buttonStateR == LOW && buttonStateL ==LOW){
digitalWrite(ledPin, LOW);
}
}
Bij deze opdracht heb ik de WeMos zo geprogrammeerd dat wanneer je op het linker of rechter knopje drukt het LED-lampje aan zal gaan. Maar wanneer je op beide knopjes tegelijkertijd drukt zal het LED-lampje uitgaan.
Ik vond het onderwerp wearables erg interessant en vooral ook leerzaam, zo heb ik veel nieuwe inzichten opgedaan in de mogelijkheden van wearables. Ook is het onderwerp erg actueel en volop in ontwikkeling, daarom is het leuk om je hierin te verdiepen om er zo achter te komen wat we de komende jaren allemaal kunnen verwachten op het gebied van wearables. Tegenwoordig draad het natuurlijk allemaal om de slimme horloges zoals de Apple Watch en de Fitbit. Maar, er is nog veel meer waar het merendeel van de bevolking nog nooit van heeft gehoord.
In de toekomst zal de techniek rondom wearables een zeer grote rol gaan spelen. Zoals ik zojuist al had benoemd is men nu enkel bezig met de slimme horloges, maar de komende jaren zullen hier nog veel meer gadgets aan worden toegevoegd. Zo verwacht ik dat we in de toekomst alles zullen doen door middel van een persoonlijke wearable, denk maar aan al je pasjes in je portemonnee, je sleutels en mobiel. Al deze objecten en/of producten kunnen in de toekomst worden samengevoegd tot één wearable. Neem ook als voorbeeld het betalen in de supermarkt, vroeger ging dat enkel contant, maar tegenwoordig is het al mogelijk om contactloos met je smartphone af te rekenen. Deze ontwikkeling is erg snel gegaan, dus daarom verwacht ik dat we binnen 20 jaar een hele andere samenleving hebben waarbij wearables grotendeels centraal zullen staan.
Het onderwerp deed wel en niet aan mijn verwachtingen. De behandelde stof in de hoor- en werkcolleges vond ik erg interessant maar, tot mijn grote teleurstelling was ik een van de weinige studenten die niet goed mee heeft kunnen doen tijdens de workshop vanwege een rare WeMos bug wanneer ik mijn deze met mijn MacBook verbond. Ik had graag individueel nog wel wat willen experimenteren met mijn WeMos. Wel heb ik samen met een medestudent de mogelijkheid gehad om de workshopopdrachten te voltooien zodat ik toch de kennis op heb kunnen doen met betrekking tot de mogelijkheden van de WeMos. Daarnaast had ik graag wat meer opdrachten in de workshop terug willen zien waarbij nader in zou zijn gegaan op het meten van biometrische gegevens. Nu hebben we namelijk enkel wat omgevingsfactoren gemeten door middel van de WeMos, namelijk de hoeveelheid licht.
Hieronder ga ik nader in op de huiswerkopdrachten met betrekking tot het onderwerp Internet of Things. Zo heb ik een artikel gelezen van de auteur Mark Weiser waarin hij in het jaar 1991 een voorspelling doet over de technologieën die wij in het hedendaagse leven zullen gebruiken. Op basis van dit artikel heb ik een eigen artikel geschreven waarin ik nader in ga op zijn voorspellingen.
In het artikel gaat Mark Weiser nader in op dat personal computers naast tekst en afbeeldingen ook gebruik zullen gaan maken van geluid en video. Dit is iets dat in de huidige vormen van de personal computers vrijwel niet te missen is. Wat moet men tegenwoordig zonder Facebook of YouTube, dit zijn platformen die voortbestaan uit het gebruik van geluid en video, naast de traditionele tekst en afbeeldingen.
Daarnaast gaat Mark Weiser ook nader in op het feit dat er ook draadloze netwerken zullen ontstaan waar honderden apparaten tegelijkertijd gebruik van kunnen maken. Dat is in de huidige samenleving overal terug te vinden. Denk maar eens aan De Haagse Hogeschool, hier zijn niet honderden, maar zelf duizenden apparaten die tegelijk gebruik maken van het netwerk. Dit zijn niet alleen computers, maar ook smartphones, printers en betaalsystemen. Daarnaast hebben we tegenwoordig zelfs een 4G-netwerk waarop door het hele land mensen gebruik van kunnen maken, hierbij gaat het dus om tienduizenden gebruikers tegelijkertijd.
Ook gaat Mark Weiser in op de snelheid van het dataverkeer binnen netwerken. Zo geeft hij aan dat binnen een klein netwerk een snelheid van wel 10 mb per seconde mogelijk zal zijn. Momenteel is de gemiddelde snelheid van het dataverkeer in Nederland 17 mb per seconde, dit scheelt erg weinig met de voorspelling van Mark Weiser.
Tot slot noemt Mark Weisen tegen het einde van het artikel ook een voorbeeld over het verslepen van een tabblad naar een ander scherm waarop vervolgens verder kan worden gegaan. Dit is iets wat we veel terugzien op de werkvloer binnen ons vakgebied. Zo kun je tegenwoordig bijvoorbeeld eenvoudig een ontwerp van je MacBook naar je iMac slepen waarna je op een groter scherm verder kunt werken. Een ander voorbeeld hiervan is dat je een binnenkomend gesprek op je smartphone kunt opnemen op je MacBook.
Naar aanleiding van de behandelde theorie in het hoorcollege van Internet of Things ben ik zelf op onderzoek uit gegaan. Zo heb ik twee voorbeelden gevonden van producten die gebruik maken van het Internet of Things. Hieronder zal ik nader ingaan op de twee gekozen producten.
August Smartlock is een slot dat je op deuren kunt plaatsen waarbij je geen sleutel meer nodig hebt. Met de August Smartlock kun je namelijk door middel van je smartphone of smartwatch de deur openen of op slot doen. Vrijwel iedereen valt binnen de doelgroep voor dit product, maar met name voor mensen die regelmatig hun huis verhuren kan dit product erg handig zijn. Je kunt namelijk je gasten eenvoudig door middel van een app toegang geven tot je huis, je hebt dus nooit meer problemen met sleutels.
Ikzelf vind de August Smartlock een erg handig en mooi vormgegeven product. Overigens ben ik met dit soort producten altijd bang dat het systeem te omzeilen is waardoor kwaadwillende personen ook het slot kunnen openen. Het product is op dit moment waardevol tot op zekere hoogte. Bijvoorbeeld voor het gebruik binnen een gebouw, waarbij bijvoorbeeld ruimtes op slot kunnen worden gedaan door middel van dit systeem. Maar voor het op slot doen van gehele gebouwen vanaf de buitenkant zou ik het product niet echt aanraden.
Toon is een slimme thermostaat waarmee je precies weet welke apparaten de meeste of juist de minste energie gebruiken binnen je eigen huishouden. Toon is bedoeld voor klanten van de energieleverancier Eneco. Toon kun je daarnaast ook verbinden aan het internet zodat je altijd en overal je energieverbruik kunt uitlezen en inzien. Daarnaast kun je Toon ook uitbreiden door onder andere het toevoegen van slimme rookmelders die naast het alarm in huis zelf ook een melding geven op je smartphone. De meerwaarde van dit product is dat je altijd en overal inzicht hebt in je energieverbruik. Zo biedt Toon inzicht in al je apparaten en kun je per apparaat zien hoeveel energie het betreffende apparaat verbruikt.
Ikzelf vind Toon een erg handig product aangezien het inzicht geeft in je energieverbruik waardoor je wellicht zuiniger kunt gaan leven en daarbij minder energie verspeelt. Het product zelf is daarbij ook nog eens handig te bedienen door middel van een touchscreen en ook kun je gegevens uitlezen wanneer je je smartphone met de Toon verbindt. Kortom, een zeer handig product, wat ook nog eens goed is voor je eigen portemonnee en het milieu.
Tijdens de workshop hebben we verschillende opdrachten uitgevoerd waarbij we door middel van een zogenaamd WeMos-board zelf diverse codes hebben geschreven waarmee we interactie hebben kunnen creëren. Hieronder vind je de opdrachten 10B, 11B, 12B en 14B uit de workshop.
#include <Servo.h>
Servo myServo;
int servoPin = D3;
int pos = 0;
void setup() {
myServo.attach(servoPin);
}
void loop() {
for(pos = 0; pos < 180; pos += 1) {
myServo.write(pos);
delay(2);
}
for(pos = 180; pos>=1; pos -= 1) {
myServo.write(pos);
delay(4);
}
}
Bij deze opdracht heb ik de WeMos zo geprogrammeerd dat de servo ritmisch heen en weer beweegt binnen een radius van maximaal 180 graden.
#include <Servo.h>
Servo myServo;
int servoPin = D3;
int pos = 0;
int buttonPinL = D6;
int buttonPinR = D7;
int buttonL = 0;
int buttonR = 0;
int turn = 5;
void setup() {
myServo.attach(servoPin);
pinMode(buttonPinL, INPUT);
pinMode(buttonPinR, INPUT);
}
void loop() {
buttonL = digitalRead(buttonPinL);
buttonR = digitalRead(buttonPinR);
if (buttonL == HIGH) {
pos -= turn;
if (pos < 0) {
pos = 0;
}
} else if (buttonR == HIGH) {
pos += turn;
if (pos > 180) {
pos = 180;
}
}
myServo.write(pos);
delay(15);
}
Bij deze opdracht heb ik de WeMos zo geprogrammeerd dat de servo wanneer ik op het linker knopje druk 180 graden naar links draait. Daarnaast kun je ook op het rechter knopje drukken waarna de servo 180 graden naar rechts draait.
int speakerPin = D7;
void setup() {
//Niet van toepassing.
}
void loop() {
tone(speakerPin, 330, 200);
delay(300);
tone(speakerPin, 294, 200);
delay(300);
tone(speakerPin, 262, 200);
delay(300);
tone(speakerPin, 262, 100);
delay(300);
tone(speakerPin, 330, 100);
delay(300);
tone(speakerPin, 330, 100);
delay(300);
tone(speakerPin, 330, 200);
delay(300);
tone(speakerPin, 262, 100);
delay(300);
tone(speakerPin, 262, 100);
delay(300);
tone(speakerPin, 262, 200);
delay(300);
tone(speakerPin, 330, 200);
delay(300);
tone(speakerPin, 330, 100);
delay(300);
tone(speakerPin, 330, 100);
delay(300);
}
Bij deze opdracht heb ik de WeMos zo geprogrammeerd dat er een melodie wordt afgespeeld door middel van een speaker. Zo heb ik verschillende noten aangegeven door middel van frequenties. Daarbij heb ik ook per noot aangegeven hoelang deze afgespeeld dient te worden en hoelang het vervolgens duurt totdat de volgende noot aanbod komt.
#include
#include
#include
const char *ssid = “WeMos_HCI”;
const char *password = “hci2017”;
String message;
int sensorWaarde = map(sensorWaarde, 0, 1023, 0, 255);
int sensorPin = A0;
ESP8266WebServer server(80);
void setup() {
pinMode(sensorPin, INPUT);
delay(1000);
Serial.begin(115200);
Serial.println();
Serial.print(“Configuring access point…”);
WiFi.softAP(ssid, password);
IPAddress myIP = WiFi.softAPIP();
Serial.print(“AP IP address: “);
Serial.println(myIP);
server.on(“/”, handleRoot);
server.begin();
Serial.println(“HTTP server started”);
}
void loop() {
server.handleClient();
sensorWaarde = analogRead(sensorPin);
delay(20);
}
void handleRoot() {
String reply = “”;
reply += (“Huidige waarde van de LDR-sensor: “);
reply += sensorWaarde;
server.send(200, “text/html”, reply);
}
Bij deze opdracht heb ik de WeMos zo geprogrammeerd dat er een eigen netwerk ontstaat waarin je gegevens via het internet direct uit de WeMos kunt uitlezen. Zo heb ik in dit voorbeeld een netwerk genaamd WeMos_HCI aangemaakt. In dit netwerk kun je in de browser de sensor waarde van de lichtsensor uitlezen.
Ik vond het onderwerp Internet of Things erg leuk. Je staat er in het dagelijks leven eigenlijk niet bij stil hoeveel van onze apparaten al verbonden zijn met het internet. Met name het hoorcollege vond ik leuk om te volgen, met name de lamp die je zelf aan en uit kon zetten door een link in je browserbalk te plakken wat een leuke toevoeging op de theorie.
De toepassingen op het gebied van Internet of Things interesseren mij zeer. Met name de slimme apparaten die je door middel van je smartphone kunt besturen. Of apparaten die inspelen op jouw input, zoals de thermostaten die het huis warm maken wanneer je in een bepaalde radius van het huis komt. De ontwikkelingen gaan erg snel daarom zullen er in de nabije toekomst nog veel meer apparaten op een innovatieve manier worden verbonden met het internet. Dit zal naar mijn mening ons leven een stuk makkelijker gaan maken.
Het onderwerp Internet of Thing voldeed zeker aan mijn verwachtingen. Ik heb een hoop nieuwe inzichten opgedaan over het begrip Internet of Things zelf en de mogelijke toepassingen op het gebied hiervan. Helaas was het ook deze week weer het geval dat ik niet zelfstandig aan de workshop opdrachten heb kunnen werken aangezien mijn MacBook niet kan communiceren met de WeMos. Daarom was ik genoodzaakt om met een medestudent de workshopopdrachten uit te voeren waardoor er geen tijd over was om zelf te experimenteren met de mogelijkheden van Internet of Things in combinatie met de WeMos.
Op vrijdag 2 juni 2017 heb ik samen met een aantal medestudenten een bezoek gebracht aan de Dark Matters Open Lab Expo in de Meelfabriek in Leiden. Een unieke locatie waar diverse projecten gemaakt door studenten van de opleiding Media Technology aan de Universiteit van Leiden tentoon werden gesteld. Hieronder zal ik nader ingaan op een project dat binnen de Dark Matters Open Lab Expo naar mijn mening het meest origineel was.
Het doel van het project is dat je zintuigelijke waarneming wordt beperkt. Zo is de omgeving, zoals de titel van het project al doet vermoeden, 95% onzichtbaar. Daarnaast wil de maker van dit project, genaamd Zois Loumakis onderzoeken hoe licht, geluid en ruimte ons zintuigelijk begrip en perceptie van onze omgeving beïnvloed.
De gebruikte technologie binnen het project is was helaas statisch, dit betekend dat er geen sensoren worden gebruikt waardoor er interactie ontstaat tussen de gebruiker en het project. Daarnaast wordt er wel gebruik gemaakt van een rookmachine, lampen en speakers. Wanneer de maken van dit project gebruik had gemaakt van sensoren zodat er een goede interactie had ontstaan tussen het project en de gebruiker had het nog vele malen sterker geweest. Overigens was het creëren van interactie tussen de gebruiker en het project niet de intentie van de Zois Loumakis. De rook in de ruimte zorgt ervoor dat je weinig ziet zodat je zicht en gehoor extra alert worden. Vervolgens wordt er een schaduwspel gecreëerd door middel van de lampen die in combinatie met de speakers aan en uitgaan in diverse ritmes.
Ikzelf vond dit project erg indrukwekkend, het project had namelijk een geheel eigen sfeer doordat er gebruik werd gemaakt van rook, licht en geluid. Met name het geluid in combinatie met het licht gaf een extra dimensie aan dit project, de bas van de speakers galmde namelijk door in de ruimte waarin het project gestationeerd was. Ook was er in tegenstelling tot de andere projecten bij dit project goed gebruik gemaakt van de ruimte en de sfeer die daarmee gecreëerd kan worden.
Ik vond het bezoek aan de Dark Matters Open Lab Expo erg bijzonder. Het was eerlijk gezegd heel iets anders dan ik in eerste instantie had verwacht. Zo had ik verwacht dat we diverse projecten op het gebied van exertion games, augmented- en virtual reality, wearables en IoT gingen bekijken. Dit was tot op zekere hoogte ook wel het geval maar toch was het iets anders dan ik had verwacht.
De projecten die de studenten tentoonstelden op de Dark Matters Open Lab Expo waren stuk voor stuk erg interessant en gevarieerd. Zo waren er scheikundige projecten waarbij een magnetische vloeistof gecreëerd was maar ook projecten die diep ingingen op technologie met betrekking van de WeMos-praktijken uit de workshops.
Kortom, het was een zeer interessant en leerzaam uitje. Wellicht dat we tijdens onze labweken wat ideeën kunnen genereren op basis van de projecten van de Dark Matters Open Lab Expo.
Van dinsdag 6 juni tot en met vrijdag 16 juni heb ik samen met mijn projectgroep in de Dutch Innovation Factory gewerkt aan een virtual reality project. Gedurende deze twee weken heb ik iedere dag een logboek bijgehouden waarin ik beschrijf wat we per dag hebben gedaan, wat mijn bijdrage was en welke producten daaruit voort zijn gekomen. Verder vind u hieronder ook een procesvideo waarin kort te zien is wat we deze twee weken allemaal hebben uitgevoerd.
MONTAGE Nadeche Theloesen
BEELDMATERIAAL Tim Gierman, Osman Öztürk, Irma Persoon, Dennis Jongejans & Nadeche Theloesen
Op dinsdag 6 juni zijn we direct na de introductie van de labweken begonnen met het opzetten van een scrumboard waarop we onze planning, doing en done onderverdelen zodat we als projectgroep op een overzichtelijke manier kunnen bijhouden wat er nog gedaan moet worden, waar iemand mee bezig is en wat er al klaar is. Vervolgens hebben we een brainstormsessie gehouden om ons project te starten. Zo hebben we ieder tal van ideeën op post-its geschreven en deze vervolgens op een groot A1-vel geplakt. Vervolgens hebben we op basis van deze brainstorm een mindmap gemaakt waarin het onderwerp dat uit de brainstorm naar voren kwam, namelijk ontsnappen centraal stond. Zo zijn we dus verder gaan borduren op het ontsnappen. Nadat we een groot aantal ideeën hebben verzameld zijn we er een aantal gaan wegstrepen, hierbij hebben we gezamenlijk besproken welke elementen goed en wellicht niet goed waren. Nadat we slechts een aantal elementen overhadden hebben we nogmaals een mindmap gemaakt, maar dan gericht op het element eiland. Hierbij hebben we ook een groot aantal elementen bij bedacht, met name op het gebied van educatie en sfeerbeleving door middel van de omgeving waarin de wereld gebouwd zal gaan worden. Daarnaast hebben we ook een scenario geschreven met een daarop gebaseerd storyboard waarin we de storyline van ons project visueel hebben gemaakt. Vervolgens hebben we op basis van het storyboard ook een 2D en 3D render gemaakt van het eiland waarop ons project zich zal afspelen. Tussen door hebben we ook onderzoek gedaan naar de mogelijkheden van de Oculus Rift waarmee ons project te spelen zal zijn.
Op dinsdag 6 juni heb ik me gericht op de conceptvorming. Mijn bijdrage binnen de groep heb ik gedaan door middel van het genereren van ideeën voor ons concept. Dit heb ik in eerste instantie gedaan door middel van een brainstormsessie. Vervolgens heb ik de input uit deze brainstormsessie gezamenlijk met mijn groepsleden omgezet naar een mindmap. Hierbij heb ik mijn mening gegeven en beargumenteerd waarom bepaalde elementen juist wel, of juist niet in de mindmap moest terugkomen. Vervolgens heb ik ook bij de tweede mindmap mijn mening en input gegeven waarna we zijn begonnen met het maken van scenario’s en storyboards. Voordat we begonnen met het maken van scenario’s heb ik de resultaten uit de mindmap digitaal gemaakt zodat we als groep eenvoudig op basis van een aantal kernwoorden onderverdeeld in categorieën scenario’s konden gaan schrijven. Vervolgens heb ik op basis van het scenario, met het verhaal in gedachten een render gemaakt van het eiland waarop onze game zich zal afspelen. Ook heb ik tussendoor onderzoek gedaan naar Oculus Rift en wat de mogelijkheden hiervan zijn binnen het programma Unity. Kortom, vandaag stond in het teken van de conceptvorming en oriëntatie op de mogelijkheden die binnen dit concept van toepassing kunnen zijn.
AFBEELDING Tim Gierman
AFBEELDING Tim Gierman
AFBEELDING Osman Öztürk
Op woensdag 7 juni zijn we na de introductie aan de slag gegaan met het verdelen van de taken binnen onze projectgroep. Zo heeft een deel zich gericht op het maken van objecten door middel van Blender en een deel zich op het ontwerpen van de wereld in Unity. Ikzelf heb me zowel met Blender als met Unity beziggehouden. Zo heb ik de basis van het programma Blender enigszins onder de knie gekregen door middel van het kijken van een aantal tutorials. Tijdens het volgens van deze tutorials, van 9 tot 12, heb ik ook een zogenaamde timelapse gemaakt met m’n GoPro. Deze timelapse kunnen we vervolgens verwerken in onze procesvideo. Helaas waren er wat problemen met betreft het internet dat een vereiste was om Unity te kunnen gebruiken. Nadat de internetproblemen waren opgelost heb ik me gericht op Unity. Zo heb ik me allereerst verdiept in de virtual reality besturing binnen het programma. Nadat ik dit voor elkaar had heb ik de plattegrond die we op dinsdag hebben gemaakt uitgewerkt in Unity. Na verloop van tijd heb ik de gehele layout van het eiland waarop onze virtual reality game zich zal afspelen gemaakt. Vervolgens ben ik een aantal details gaan toevoegen, texturen, objecten, shaders, alles op basis van de op dinsdag besproken low poly stijl die we gaan aanhouden. Daarnaast hebben we ons ook verdiept in het importeren van objecten vanuit Blender om deze vervolgens in Unity te kunnen gebruiken. Dit is helaas nog niet gelukt, zo moeten we ons nog verdiepen in de texturen die aan de objecten gekoppeld dienen te worden. Momenteel zijn de objecten namelijk wit, en kunnen we ze slechts één kleur geven, wat niet de bedoeling is.
MIJN BIJDRAGE
Op woensdag 7 juni heb ik me gericht op de vormgeving qua level design van onze game. Zo heb ik allereest kennis gemaakt met het programma Blender. Daarnaast heb ik ook voor de procesvideo een timelapse gemaakt van de groep. Nadat de internetproblemen waren opgelost heb ik me beziggehouden met het uitwerken van de map die ik op dinsdag 6 juni had gerendered op basis van het scenario. Zo heb ik het gehele eiland, qua layout vormgegeven in Unity, hierbij heb ik ook al wat basis details toegevoegd zoals texturen, objecten en shaders op basis van de besproken low poly stijl. Ook heb ik onderzoek gedaan naar hoe we de Oculus Rift werkend konden krijgen binnen Unity, dit bleek uiteindelijk wel mee te vallen. Daarnaast heb ik me ook verdiept in het importeren van Blender-objecten naar Unity, dit was helaas een ingewikkelde klus en het is vandaag daarom nog niet gelukt. Kortom, vandaag stond in het teken van het modelleren van objecten in Blender en het werken aan basis van de virtual reality wereld.
AFBEELDING Tim Gierman
AFBEELDING Tim Gierman
VIDEO Tim Gierman
Op donderdag 8 juni zijn we direct na de introductie aan de slag gegaan met definitief maken van ons concept en scenario. Zo hebben we eerst gekeken naar ons concept en hebben we deze vervolgens aangevuld met nieuwe informatie. Vervolgens zijn we verder gegaan met Blender en Unity. Om het proces wat te vergemakkelijken hebben we een lijst gemaakt met objecten die we in onze game willen hebben. Deze lijst hebben we vervolgens net als ons scrumboard onderverdeeld in de drie aspecten, to-do, doing en done. Ook hebben we onze groep net als gister onderverdeeld. Hierbij heeft een deel zich gefocust op het modeleren van 3D objecten in Blender en een ander deel heeft zich gericht op het uitwerken van de 3D wereld in Unity, met de daarbij horende interactie die geprogrammeerd dient te worden. Halverwege de dag hebben we een zeer interessant gastcollege gevolgd van het bedrijf ARMazing. We zagen dat zij dezelfde stijl hadden die wij ook in ons project hebben verwerkt. Na afloop van het gastcollege hebben ze ons een korte masterclass Blender gegeven aangezien dit een lastig programma voor ons bleef. Hierbij hebben we ook een goede tip wat betreft de low poly stijl gekregen. We hebben nu namelijk toegang tot een aantal low poly assets, wat ervoor zorgt dat we niet alle objecten meer in Blender uit dienen te werken. Dit scheelt ons een hoop tijd waardoor de ons concept sterker uit kunnen gaan werken. Vervolgens heb ik de 3D wereld in Unity opnieuw onder de loep genomen, en daarbij meer details en objecten toegevoegd.
MIJN BIJDRAGE
Op donderdag 8 juni ben ik verder gegaan met het ontwerpen van de Unity wereld en Blender objecten nadat we ons concept en scenario enigszins hadden aangepast. Hierbij had ik het idee om op basis van ons scenario een lijst op te stellen met alle objecten die van belang zijn in onze game. Halverwege de dag heb ik met mensen van het bedrijf ARMazing gesproken en zij hebben mij en de rest van de groep geadviseerd om niet alle objecten zelf te modelleren aangezien hier te veel tijd in gaat zitten waardoor het niet haalbaar is binnen twee weken. Een van de leden van ARMazing gaf ons dan ook een website waarop een aantal assets voor Unity te vinden zijn die een kennis van hun had gemaakt. Deze assets waren ook nog eens in de low poly stijl die wij voor ogen hadden voor de uitwerking van onze game. Vervolgens heb ik alle objecten en details uit de Unity wereld gehaald en ben ik begonnen met het importeren van de aanbevolen assets. Ik heb er in overleg met de groep voor gekozen om enkel de assets afkomstig van ARMazing te gebruiken aangezien deze allemaal in dezelfde low poly stijl zijn vormgegeven. Kortom, vandaag stond in het teken van het uitwerken van onze virtual reality wereld in een vaste stijl.
AFBEELDING Tim Gierman
AFBEELDING Irma Persoon
VIDEO Tim Gierman
Op vrijdag 9 juni zijn we na de introductie ons concept enigszins aangepast qua interactiviteit. Zo hebben we ons scenario ook enigszins aangepast. We hebben er namelijk voor gekozen om de techniek van Leap te gaan combineren van de Oculus Rift. Leap is een sensor die aan de voorkant van de Oculus Rift kan worden geplaatst. Vervolgens worden alle bewegingen van je handen gedetecteerd en in het spel getoond. We hebben ook vandaag de groep opgesplitst. Zo heeft een deel zich gericht op het werkend krijgen van Leap in onze virtual reality wereld. Een ander deel van de groep heeft zich gericht op het modelleren van een aantal objecten die we nog nodig hadden van onze game. Ikzelf heb me weer beziggehouden met Unity waarbij ik nog meer detail en sfeer heb toegevoegd aan onze wereld. Daarnaast hebben ik de wereld opgedeeld in verschillende scenes aangezien het hoogstwaarschijnlijk niet mogelijk zal zijn om te lopen met de Leap techniek. Hierdoor kiezen we voor compactere, maar gedetailleerde scenes met veel interactie en sfeer. Ook heb ik een geheel nieuw deel in de Unity wereld gestart, namelijk een grot. Deze is onderdeel van het verhaal maar beschikt over een andere sfeerbeleving qua belichting waardoor het noodzakelijk was om een nieuw deel te maken. Kortom, vandaag zijn we een stuk verder gekomen in het ontwerp van onze wereld. Daarnaast stond ook het werkend krijgen van Leap centraal, dat aan het eind van de dag gelukkig is gelukt.
MIJN BIJDRAGE
Op vrijdag 9 juni ben ik weer aan de slag gegaan met Unity, het ontwerpen van de virtual reality wereld is nu min of meer mijn vaste taak binnen de projectgroep. Aan het begin van de dag hebben we de interactiviteit van ons concept aangepast, we gaan nu namelijk de Leap-sensor gebruiken waardoor het hoogstwaarschijnlijk niet meer mogelijk zal zijn om te lopen in onze game. Hierdoor moesten de scenes ook enigszins worden aangepast. Ik heb de scenes compacter en gedetailleerder gemaakt. Tussendoor heb ik me ook beziggehouden met het werkend krijgen van Leap aangezien dit niet geheel soepel werkte in onze game. Ook heb ik vandaag tussendoor nog twee timelapses gemaakt. Eén met betrekking tot Unity en één met betrekking tot Leap. Tegen het einde van de dag heb ik nog een geheel nieuwe scene gemaakt, ik een los onderdeel binnen Unity aangezien dit een scene wordt in een grot waardoor de belichting anders dient te zijn. Kortom, vandaag stond in het teken van het verder uitwerken en aanpassen van de virtual reality wereld en het werkend krijgen van Leap.
AFBEELDING Tim Gierman
AFBEELDING Irma Persoon
VIDEO Tim Gierman
Op maandag 12 juni zijn we direct na de introductie aan de slag gegaan met verdelen van de taken binnen de projectgroep. Zo heeft een deel zich gericht op het verder bouwen van de Unity wereld, een ander deel van de groep is verder gegaan met de Leap integratie en iemand heeft zich gericht op het maken van een poster voor ons concept. Wat betreft de Unity wereld hebben we vandaag het terrein en level design grotendeels afgerond. Wellicht dat we de komende dagen hier en daar nog wat kleine aanpassingen en/of verbeteringen zullen toevoegen. Nadat het design in Unity klaar was hebben we ons gericht op het werkend krijgen van de zogenaamde gestures door middel van Leap binnen Unity. Hierbij hebben we ons voor vandaag gericht op het werkend krijgen van de gesture waarmee de speler objecten kan oppakken en vasthouden. Om dit te bereiken hebben we nader onderzoek gedaan naar eerder uitgevoerde Leap projecten binnen Unity en hebben we verschillende tutorials bekeken met betrekking tot de gestures. Nadat we de gestures aan de praat hadden gekregen zijn we de eerder gecodeerde puzzels gaan combineren met de gestures van Leap. Zo zijn we eraan begonnen om een kubus op te pakken en deze vervolgens in een bepaalde radius rondom een hek te plaatsen, dit zorgt er vervolgens voor dat het betreffende hek geanimeerd open zal gaan. Het idee is dat we hierbij een sleutel verstoppen binnen het level die de speler eerst dient te vinden om vervolgens verder te kunnen in het spel. Tot slot hebben we ook een poster gemaakt die we bij de expositie kunnen ophangen. Deze poster moet je puur zien als een visuele ondersteuning van onze game. Kortom, we hebben vandaag grote stappen gemaakt met betrekking tot de interactie binnen onze game. Het heeft even geduurd maar we kunnen nu daadwerkelijk aan de gang met het uitwerken van de interactieve elementen binnen onze game.
MIJN BIJDRAGE
Op maandag 12 juni heb ik me in de ochtend puur gericht op het afronden van de Unity wereld. Zo heb ik me beziggehouden met het level design van de verschillende scenes die binnen onze game van belang zijn. Hierbij heb ik nog meer details met betrekking tot het level design toegevoegd om de sfeer van onze game nog beter over te kunnen brengen op de speler. Vervolgens heb ik na het afronden van de Unity wereld qua level design gericht op het werkend krijgen van de gestures binnen Leap. De groep was hier al enige tijd mee bezig maar het was tot op heden nog niet gelukt. Om een oplossing te vinden heb ik onderzoek gedaan bestaande Leap projecten en demo’s. Vervolgens heb ik deze demo’s bestudeerd waarna we delen van deze projecten na hebben kunnen bootsen waardoor de gestures met betrekking tot het oppakken van objecten kon worden gebruikt binnen onze eigen game. Het laatste waar ik me vandaag mee bezig hebt gehouden is het coderen van de eerste puzzel, namelijk het vinden van een sleutel waarmee vervolgens een deur kan worden geopend. Dit is vandaag tot op zekere hoogte gelukt, maar het heeft nog wat finetuning nodig om daadwerkelijk goed te functioneren binnen onze game.
AFBEELDING Tim Gierman
AFBEELDING Tim Gierman
VIDEO Irma Persoon
Op dinsdag 13 juni hebben we direct na de introductie een overzicht gemaakt van de puzzels en hoe deze qua interactie in onze wereld te vinden zullen zijn. Vervolgens hebben we bepaald hoe deze puzzels gebruikt gaan worden en wat de gebruiker daar vervolgens als feedback op krijgt. Nadat dit voor iedereen duidelijk was hebben we de groep weer opgesplitst. Een deel heeft zich gericht op het verder uitwerken van de mogelijkheden van Leap en het coderen van de puzzels binnen onze wereld. Een ander deel heeft een fysiek bord voor tijdens de expo gemaakt waarop de naam van ons concept staat afgebeeld. Verder heeft een ander deel zich gericht op het enigszins aanpassen van de Unity wereld waardoor de puzzels gemakkelijker te gebruiken zullen zijn. Ook is hierbij gebruik gemaakt van tekstuele uitleg. Verder hebben we vandaag ook een voice-over geregeld waarin het verhaal van ons concept wordt uitgelegd aan de speler. Tot slot hebben we ons ook verdiept in AI, die we kunnen toevoegen aan objecten binnen onze wereld. We willen namelijk als extra interactie vijanden toevoegen die je dient te verslaan om een bepaalde puzzel te voltooien.
MIJN BIJDRAGE
Op dinsdag 13 juni heb ik me in de ochtend gericht op het aanpassen van de Unity wereld waardoor de functionaliteit van de verschillende puzzels beter tot hun recht zullen komen. Zo heb ik de grot die ik eerst in een aparte scene had gemaakt verplaatst naar de algemene scene aangezien de het verplaatsen van de gebruiker van de ene naar de andere scene niet goed werkte in verband met Leap. Daarnaast heb ik me ook verdiept in het maken van uitleg in het spel zelf. Dit heb ik gedaan door middel van borden waarom een korte uitleg van de betreffende puzzel te vinden is. Tot slot heb ik me samen met een deel van de groep verdiept in het werkend krijgen van de verschillende puzzels in onze wereld.
AFBEELDING Nadeche Theloesen
AFBEELDING Osman Öztürk
AFBEELDING Nadeche Theloesen
Op woensdag 14 juni zijn we direct na de introductie naar ons scrumboard gegaan, zoals we dagelijks doen. Overigens hebben we vandaag extra goed gekeken naar onze to-do list waarna we deze hebben geprioriteerd en onderverdeeld onder de projectleden. Vervolgens hebben we een tijdschema gemaakt waaraan we ons hebben gehouden. Zo hebben we ons van 09:30 tot 12:00 nogmaals gericht op de gestures binnen Unity door middel van Leap om zo te kunnen lopen. Na verloop van tijd is dit overigens niet gelukt, we hebben daarom de knoop doorgehakt en besloten om definitief een joystick te gaan gebruiken voor het lopen door de map. Ook hebben we een NPC met een eigen AI geplaatst in onze wereld, deze komt op de speler aflopen en wanneer de NPC in een bepaalde radius is zal hij met zijn zwaard slaan. De bedoeling is dat deze NPC de gevangen vriend uit de verhaallijn bewaakt. Daarnaast zijn we ook bezig geweest met het maken van een geanimeerd eindscherm voor ons spel, deze wordt getoond wanneer de speler het spel succesvol heeft voltooid. Verder heeft een ander deel van de groep zich beziggehouden met het doen van verder onderzoek naar het coderen van de puzzels in ons spel. In de middag hebben we de taken opnieuw verdeeld. Zo hebben we ons vanaf 12:30 tot 16:30 beziggehouden met het daadwerkelijke coderen van de puzzels in Unity en hebben we voorbereidingen getroffen voor de expositie op vrijdag. Zo hebben we een grote televisie geregeld die uiteindelijk toch niet mocht worden gebruikt vanwege het tijdstip waarop de expositie plaatsvindt. Daarom hebben we een beamer geregeld, ook deze bleek niet te werken. Na wat zoekwerk hebben we een andere, betere beamer gevonden die nog niet werd gebruikt door een van de groepen. We gaan deze beamer gebruiken om mensen die bij ons project komen kijken ook kunnen zien wat iemand die het spel daadwerkelijk speelt kan zien. Dit is beter dan wanneer iedereen naar het kleine computerbeeldscherm dient te kijken.
MIJN BIJDRAGE
Op woensdag 14 juni heb ik me in de ochtend gericht op Unity, hierbij heb ik gewerkt aan de gesture om de speler door middel van handbewegingen te kunnen laten lopen. Dit is na verloop van tijd helaas niet gelukt waarna we in overleg met de groep hebben besloten om voor het lopen een controller te gaan gebruiken. Daarnaast heb ik me ook beziggehouden met het oppakken van de hakbijl bij de eerste puzzel. Zo heb ik ervoor gezorgd dat de speler door middel van gestures de hakbijl daadwerkelijk kan oppakken en gebruiken. Ook heb ik nog een aantal kleine details toegevoegd aan het uiterlijk van onze spelwereld. Vervolgens heb ik ook gericht op het toevoegen van de AI, die we in de scene van de grot hebben geplaatst. In de middag heb ik geholpen met het coderen van de puzzels, zo hebben we ons met name beziggehouden met het coderen van de tweede puzzel waarbij de speler verschillende kanonskogels in een bak dient te doen waarna de speler een object krijgt. Tot slot heb ik me beziggehouden met het voorbereiden van de expositie, zo heb ik samen met een projectgenoot geprobeerd de beamer aan de praat te krijgen, deze bleek namelijk niet goed te werken op de computer waarop we ons spel zullen afspelen tijdens de expositie. Na verloop van tijd hebben we een andere beamer gevonden en deze werkend gekregen op de computer die we bij de expositie gaan gebruiken.
AFBEELDING Nadeche Theloesen
AFBEELDING Nadeche Theloesen
VIDEO Tim Gierman
Op donderdag 15 juni hebben we ons direct na de introductie de taken binnen de groep verdeeld. Een deel heeft zich beziggehouden met de opzet van de procesvideo, een ander deel is verder gegaan met het coderen van de puzzels en het verbeteren van de interactiviteit door middel van Leap. Daarnaast hebben we vandaag ook een aantal timelapses, foto’s en video’s gemaakt die we in onze procesvideo kunnen gebruiken. De puzzels die we vandaag verder hebben gecodeerd is dat je de NPC kan slaan met een zwaard waarna er een sleutel spawn die je kunt gebruiken om de celdeur te openen waarachter je vriend gevangen zit. Bij het slaan van de NPC hebben we een zwaard gebruikt die na het oppakken door middel van de Leap gesture automatisch vast zit aan je hand waardoor de interactie gemakkelijker verloopt. Ook hebben we de objecten waarbij de speler interactie kan uitvoeren uitgelicht in het spel zelf door het toevoegen van een gloed rondom de betreffende objecten. Verder hebben we ook gekeken naar het verbeteren van de besturing voor het lopen door de wereld. We hebben er na een hoop zoekwerk voor gezorgd dat de kant waarnaar de speler kijkt ook de kant is waarnaar de speler toeloopt. Voorheen zaten de controller en het zichtveld van de Oculus Rift als het ware los van elkaar. In de middag hebben we het eiland en de grot nog iets aangepast zodat de interactie beter tot zijn recht komt en er minder kans op fouten is, we hebben als het ware een verplichte route gemaakt zodat de gebruiker altijd een bepaalde interactie dient te verrichten. Tot slot hebben we in de middag ook het omhakken van een boom verbeterd. Ook hier kun je de hakbijl daadwerkelijk in je hand houden wanneer je de hakbijl door middel van de Leap gesture oppakt.
MIJN BIJDRAGE
Vandaag heb ik me beziggehouden met het verder coderen en verbeteren van de puzzels en interactie binnen Unity. Zo heb ik in samenwerking met een projectgenoot ervoor gezorgd dat je in Unity door middel van Leap gestures daadwerkelijk objecten kunt oppakken, dit zijn objecten zoals een zwaard en een hakbijl die vervolgens echt vastzitten aan je hand waardoor ze niet per ongeluk kunnen vallen. Verder heb ik ook de Unity wereld verder verbeterd zodat de interactie die de gebruiker heeft beter tot zijn rechtkomt en dat er minder kans op fouten optreden aangezien de gebruiker een vaste route dient te volgen in bepaalde scenes. Tot slot heb ik ook een aantal timelapses, video’s en foto’s gemaakt voor in de procesvideo.
AFBEELDING Nadeche Theloesen
AFBEELDING Nadeche Theloesen
AFBEELDING Nadeche Theloesen
AFBEELDING Nadeche Theloesen
VIDEO Tim Gierman
Op vrijdag 16 juni hebben we na de introductie hebben we de laatste verbeteringen toegepast binnen ons spel. Zo hebben we ons van 09:00 tot 12:00 beziggehouden met het optimaliseren van de interactie binnen het spel. Overigens liet de techniek ons enigszins in de steek. Zo deed onze Oculus raar en hadden we geen internetverbinding waardoor we niet optimaal konden werken. Dit veroorzaakte een hoop stress binnen onze groep aangezien we de afgelopen twee weken zonder al te veel problemen hebben kunnen werken. Chris had tijdens de introductie al verteld, alles werkt prima tot de dag van de expositie. Er traden namelijk allerlei rare problemen op. Hierdoor hebben we ons spel enigszins moeten aanpassen en hier en daar de interactie iets wat moeten aanpassen. Daarnaast hebben we ook onze expositieruimte ingericht zodat de gebruiker goed gebruik kan maken van de ruimte om het spel te spelen. Ook hebben we speakers geregeld om de sfeer van ons spel te verbeteren door het afspelen van piratenmuziek.
MIJN BIJDRAGE
Op vrijdag 16 juni heb ik me beziggehouden met de laatste loodjes van ons project. Aangezien er wat problemen optraden vlak voor de expo heb ik de interactie iets anders vormgegeven. Zo heb ik de virtual reality wereld iets moeten aanpassen, bijvoorbeeld de kist waarin kokosnoten werden gespawnd heb ik zo moeten aanpassen dat het een kist is geworden met een maximaal aantal van vijf kokosnoten. Ook heb ik geholpen met het optimaliseren van de interactie zo hebben we hier en daar wat kleine aanpassingen gedaan zoals het vergroten van triggers en het aanpassen van barriers. Ook heb ik geholpen met het decoreren van onze expositieruimte. Tijdens de expositie zelf heb ik bezoeker van ons project uitleg gegeven over ons project en ze daarbij begeleid door het spel. Verder heb ik ook verschillende video’s en timelapses gemaakt tijdens de expositie zelf. Kortom, het was een stressvolle ochtend aangezien er veel problemen optraden, maar de expositie zelf was zeer geslaagd en verliep zonder enige problemen!
AFBEELDING Tim Gierman
AFBEELDING Nadeche Theloesen
AFBEELDING Tim Gierman
VIDEO Tim Gierman
VIDEO Osman Öztürk
AFBEELDING Nadeche Theloesen
AFBEELDING Nadeche Theloesen
AFBEELDING Osman Öztürk
Hieronder vind u de productvideo die we van onze virtual reality game genaamd Get Lost VR hebben gemaakt. In deze video komen diverse aspecten van het spel uitgelicht worden.
Get Lost VR is ontworpen op basis van de zogenaamde ‘Low Poly’ stijl. Dit is een opkomende design trend die fris en minimalistisch oogt. Daarnaast is de setting waarin Get Lost VR zich afspeelt een verlaten eiland. Dit eiland is onderverdeeld in verschillende sectoren waaronder het stand en de grot.
MONTAGE Nadeche Theloesen
BEELDMATERIAAL Tim Gierman, Osman Öztürk, Irma Persoon, Dennis Jongejans & Nadeche Theloesen
Tijdens de labweken heb ik me iedere dag voor de volle 100% ingezet om het project zo goed mogelijk uit te werken. Zo heb ik me iedere dag gehouden aan de planning en het werk altijd op tijd afgemaakt zodat de groep hiermee verder kon. Ook heb ik regelmatig thuis verder gewerkt om nog wat kleine verbeteringen aan te brengen aan ons project. Zo heb ik regelmatig thuis gewerkt aan het uiterlijk van de virtual reality wereld door het toevoegen van extra details en het toepassen van kleine verbeteringen. Ikzelf vind dat ik me gedurende de labweken genoeg heb ingezet.
De tijdsindeling die ik tijdens de labweken heb gehanteerd was erg intensief. Zo heb ik geen vaste pauzes ingedeeld en heb ik vrijwel iedere dag aan één stuk door gewerkt aan het project, het hier en daar een kleine koffiepauze. Daarnaast heb ik vaak met de groep gecommuniceerd en hebben we de taken per dagdeel onderverdeeld. Zo heb ik me vrijwel iedere dag in de ochtend gericht op het verder uitwerken van de virtual reality wereld en in de middag heb ik me vervolgens gericht op andere taken zoals programmeren of het aan de praat krijgen van de interacties.
Gedurende de labweken zelf raakte in steeds gemotiveerder. Al tijdens de workshops was ik erg enthousiast over de mogelijkheden van Unity en wilde ik me graag verder verdiepen in het programma. Ik was daarom ook erg blij dat ik bij de labweken bij het Augmented- & Virtual Reality onderwerp was ingedeeld. Daarnaast vond ik het ook erg leuk en motiverend dat ik degene was binnen de projectgroep die de virtual reality wereld mocht vormgeven. Ook mochten we gebruik maken van de zogenaamde Leap-sensor waarmee alle handbewegingen van de speler worden gedetecteerd en omgezet naar bewegingen in het spel. Dit was een techniek waar ik nog nooit eerder mee heb mogen werken. Het werkend krijgen van Leap was een hele klus maar toen het eenmaal werkte heeft dit me verder gemotiveerd om verschillende interacties binnen het spel vorm te geven, de mogelijkheden van Leap zijn namelijk heel anders dan wanneer de gebruiker verplicht is tot het gebruiken van een controller.
Tijdens de labweken ben ik er iedere dag alle uren aanwezig geweest. Ook heb ik in verband met de reistijd altijd voldoende marge genomen zodat ik zeker wist dat ik niet te laat zal komen, hierdoor was ik vrijwel iedere dag een half uur te vroeg. Dat was overigens geen probleem omdat ik in deze tijd al met bepaalde groepsleden naast de Daily Standup al kon overleggen wat we de betreffende dag allemaal gingen doen.
Ik heb de labweken als erg intensief maar ook erg leuk ervaren. Het was erg leuk dat we naast de standaard projecten die we normaliter volgen ook iets heel anders hebben mogen doen op een unieke locatie. De verwachtingen die ik had van dit project zijn meer dan overtroffen. Ik had nooit verwacht dat we een virtual reality spel zouden ontwikkelen waarbij er door middel van echte handbewegingen interactie in het spel plaats zal vinden. Kortom, ik vond het een erg intensieve, leerzame en vooral ook leuke twee weken die wat mij betreft voor herhaling vatbaar zijn.
